شفاعت چیست و شفیع کیست ؟

پاسخ به سوالات قرآن برای ترویج و نشر فرهنگ کتاب آسمانی 57
وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُواْ إِلَى رَبِّهِمْ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلاَ شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ [الأنعام : 51] و به وسيله آن (قرآن)، كسانى را كه از روز حشر و رستاخيز مى ترسند، هشدار بده! (روزى كه در آن،) ياور و سرپرست و شفاعت كننده اى جز او ( خدا) وجود ندارد; شايد پرهيزگارى پيشه كنند! (51)
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ [السجدة : 4] خداوند كسى است كه آسمانها و زمين و آنچه را ميان اين دو است در شش روز آفريد، سپس بر عرش قرار گرفت هيچ سرپرست و شفاعت كننده اى براى شما جز او نيست; آيا متذكر نمى شويد؟ (4) سجده
مومنین باورمند به قرآن با تدبر و تفکر و توجه به آیاتی که در قرآن موجود است و شفاعت را رد میکند و آن را فقط مخصوص الله میداند بفرمایید
ا - شفاعت چیست ؟
2- شفیع کیست ؟
3- آیات زیر را چگونه میتوان توجیه کرد ؟ آیا در کلام خداوند تناقض و تضادی وجود دارد ؟ و یا ما مطالب را متوجه نمی شویم ؟
لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾ سوره ی مریم
مالک شفاعت نیستند مگر کسی که از جانب خدا عهدی( پیمانی )گرفته باشد﴿۸۷﴾
يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا ﴿١٠٩﴾ سوره ی طه
در آن روز شفاعت سود نمی دهد مگر برای آنکس که از جانب خدای مهربان برایش مجوز صادر شود و برای او در سخنش پسند باشد ﴿۱۰۹﴾
پاسخ : آیات قرآن بروشنی بیان میکنند که در روز قیامت هیچ شفیع و شفاعتگری غیر از الله وجود ندارد برخی اوهام و باور های غلط سنتی و فهم غلط از مفاهیم حقیقت ما را به دور تسلسلی از اشتباهات غلط گرفتار میکند که نجات یافتن از آن به آسانی ممکن نیست برای اینکه بتوانیم به حقیقت برسیم باید از آموزه های خداوند در قرآن کمک بگیریم
کسی نمیتواند خدا را ببیند نه در دنیا و نه در آخرت
ابتدا باید بدانیم که ما هرگز خدا را نخواهیم دید نه تنها در دنیا نمی توانیم خدا را ببینیم در آخرت نیز نمی توانیم خدا را ببینیم برخی از ما اینگونه تصور میکنیم که در آخرت خدا را می بینیم در حالی از آیات قرآنی اینگونه فهمیده می شود که ما قدرت دیدن خداوند را نداریم نه در این جهان و نه در جهان آخرت بطوری که در قرآن وقتی موسی از خداوند میخواهد که خدایاخودت را به من نشان بده خداوند از کلمه لن ترانی استفاده میکند در کلام عرب کلمه لن نفی ابد است یعنی هرگز مرا نخواهی دید >> .... قَالَ لَن تَرَانِي ....[الأعراف : 143] ...هرگز من را نمیبینی ...143
مطلب بعدی اینست که خدا در آخرت نیز با ما مانند این دنیا سخن میگوید
و ما كان لبشر ان يكلمه الله الا وحيا او من وراء حجاب او يرسل رسولا فيوحي باذنه ما يشاء انه علي حكيم (51) و در توان هيچ انسانى نيست كه خدا با او سخن گويد، مگر از راه وحى يا از پشت حجاب، يا رسولى مى فرستد و بفرمان او آنچه را بخواهد وحى مى كند; چرا كه او بلندمقام و حكيم است! (51)
بر مبنای این آیه قرآن چنانچه اگر خداوند بخواهددر آخرت به ما بگوید که گناهان ما بخشیده شده به همین سه طریق با ما سخن خواهد گفت زیرا ما توانایی دیدن خدا را نداریم و رسولانی این پیام را به ما ابلاغ میکنند که بر خلاف تصور مااین افراد را ما انتخاب نمیکنیم و نمیتوانیم برای خدا تکلیف کنیم که فلانکس شفیع من است این رسولان را خدا انتخاب میکند و با اجازه خدا این پیام را به ما ابلاغ میکنند و ما نمیدانیم که آنها چه موجوداتی هستند که خدا انتخابشان میکند و اندیشه ای که امروز به غلط میان ما رواج دارد و ما افراد و اشخاصی را برای خود انتخاب میکنیم ودر باورهای غلط و غیر قرانی خود آنها را معصوم یعنی عاری از هر گونه گناهی میدانیم که خود این هم خلاف آیات قران است زیرا (در قران هیچکس معصوم نیست )واز انها طلب شفاعت میکنیم و یا در مقبره ها و امامزاده ها به خاک ذلت می افتیم و از انها طلب یاری و شفاعت داریم این در حالیست که خدا میگوید او هر لحظه با ماست
.............وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ [الحديد : 4].......و هر کجا که باشید او با شماست و خدا به آنچه میکنید بیناست 4
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ [قـ : 16]و البته ما انسان را خلق کردیم و می دانیم چه چیز نفس او را وسوسه میکند و ما به او (انسان) از رگ گردن نزدیک تر هستیم ﴿١۶﴾
و مهمترین مطلب اینکه قرآن میگوید : خداوند کسی را در حکم خود شریک نمیکند
....وَلَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَداً [الكهف : 26]....و او (خدا) در حکمش احدی را شریک نمی کند ﴿۲۶﴾
ا - شفاعت چیست ؟
شفاعت یک پیام آمرزش است از جانب خدا وند که به بنده ابلاغ میشود که آمرزیده شدی و خدا گناهانت را بخشید واین پیام شفاعت فقط مخصوص خداست و هیچ کس نمیتواند در این امر دخالت کند
2- شفیع کیست ؟
خدا این پیام را توسط رسولانی که خودش ا انتخاب میکند به ما انسانها ابلاغ میکند در این پیام رسولان فقط پیام خدا را به بنده ها ابلاغ میکنند : که خدا تو را مورد عفو وبخشش قرار داد و گناهان تو را بخشید فقط همین و به هیچ کس قدرت آمرزش دیگران داده نمیشود که هرکس را خواستی ببخش و همانگونه که در این دنیا رسولان و پیامبران را خدا انتخاب میکند و ما در آن دخالتی نداریم در آخرت هم خدا رسولانش را خودش انتخاب میکند و ما دخالتی در آن نداریم پس اگر کسی بگوید فلانکس و یا فلان اشخاص شفیعان ما در روز قیامت هستند سخنش مقابل و بر خلاف قرآن است
3- آیات زیر را چگونه میتوان توجیه کرد ؟ آیا در کلام خداوند تناقض و تضادی وجود دارد ؟ و یا ما مطالب را متوجه نمی شویم ؟
لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾ سوره ی مریم
مالک شفاعت نیستند مگر کسی که از جانب خدا عهدی( پیمانی )گرفته باشد﴿۸۷﴾
دقت در این آیه کاملا متوجه میشویم که مالک پیام شفاعت فقط کسانی هستند که عهد و پیمانهای خدا را رعایت کرده اند و به انها عمل کرده اند اینها مالک شفاعت شدن هستند و نه شفاعت کردن دیگران که این کار فقط مخصوص خداست این آیات هرکز نمیگویند که این اشخاص میتوانند دیگران را ببخشند و یا بیامرزند بلکه با دریافت پیام امرزش از جانب خداوند فقط گناهان خودشان آمرزیده میشود
وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ [الزخرف : 86] كسانى را كه غير از او مى خوانند قادر بر شفاعت نيستند; مگر آنها كه شهادت به حق داده اند و بخوبى آگاهند! (86)
این آیه نیز مانندآیه قبل بحث از مالکیت شفاعت شدن و نه شفاعت کردن کسانی است که بحق شهادت داده اند و خودشان هم میدانند و پیام آمرزش خدا را دریافت کرده اند که بخشیده شده اند واینطور نیست که بتوانند کسی را ببخشند
يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلاً [طه : 109]
در آن روز شفاعت سود نمی دهد مگر برای آنکس که از جانب خدای مهربان برایش مجوز صادر شود و برای او در سخنش پسند باشد ﴿۱۰۹﴾
روزی که شفاعت (پیام آمرزش) هیچ کس سودی به کسی نمیدهد مگر گسی که خدای مهربان برای او اجازه داده که این پیام را دریافت داردوامرزیده شود و از سخن او خشنود باشد دقت در آیات فوق روشن میسازد که شفاعت فقط مخصوص خداست و ما حق نداریم هیچ کسی را غیر از خداوند بعنوان شفیع انتخاب نماییم
پیامبران فرشته گان مومنین قدرت آمرزش و توصیه ای یا شفاعتی را در پیشگاه خدا ندارد
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ [الأنبياء : 28] او اعمال امروز و آينده و اعمال گذشته آنها را مى داند; و آنها جز براى كسى كه خدا راضى (به شفاعت براى او) است شفاعت نمى كنند; و از ترس او بيم ناكند. (28)
اگر در ایات دقت کنیم در میابیم که برخی میگویند آن رسولان که حامل پیام شفاعت هستند فرزندان خدا هستند که خدا میگوید آنها بنده گانی با کرامت هستند که قبل ازدستور خدا سخنی نمیگویند و فقط به فرمان او عمل میکنند وفقط دستورات خدا را انجام میدهند و پیام آمرزش خدا (شفاعت) رابه کسی ابلاغ نمی کنند مگر برای کسی که خدا از او راضی باشد وآن رسولان حامل پیام شفاعت از ترس خدا در هراسند
اگر در ایات دقت کنیم در میابیم که برخی میگویند آن رسولان که حامل پیام شفاعت هستند فرزندان خدا هستند که خدا میگوید آنها بنده گانی با کرامت هستند که قبل ازدستور خدا سخنی نمیگویند و فقط به فرمان او عمل میکنند وفقط دستورات خدا را انجام میدهند و پیام آمرزش خدا (شفاعت) رابه کسی ابلاغ نمی کنند مگر برای کسی که خدا از او راضی باشد وآن رسولان حامل پیام شفاعت از ترس خدا در هراسند
با توجه به اینکه طبق آیات قرآن پیامبران فرشته گان مومنین قدرت آمرزش و توصیه ای یا شفاعتی را در پیشگاه خدا ندارد به خوبی در میابیم که کسی در پیامبران فرشته گان مومنین قدرت آمرزش و توصیه ای یا شفاعتی را در پیشگاه خدا ندارد زیرا خداوند هم داناست و هم حکیم است و اندیشه قرآن به ما میگوید : که تمام شفاعت از آن خداوند است که در آخرت یا به ما وحی میشود یا به طریق رسولان رسولانی که خداوند در آخرت تعیین میکند به ما میرسد و حتی ملائکه و روح هم حق سخن گفتن ندارند مگر با اجازه خداوند و قرآن کریم اندیشه بت پرستان را که در زمان پیامران گوناگون وجود داشته و به آن معتقد بودند معادل شرک می داند
وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَى كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَتَرَكْتُم مَّا خَوَّلْنَاكُمْ وَرَاء ظُهُورِكُمْ وَمَا نَرَى مَعَكُمْ شُفَعَاءكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاء لَقَد تَّقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمْ تَزْعُمُونَ [الأنعام : 94] و البته به تنهایی پیش ما آمدید همانگونه که اولین بار شما را خلق کردیم و پشت سرتان ترک کردید آنچه را به شما بخشیده بودیم و با شما شفیعان شما را نمی بینیم همان کسانی که شما آنها را به گمان خود (با قدرتی که فقط مخصوص خداست) شریک می کردید قطعاً میان شما و (شفیعانتان) بریده شد و آنچه را گمان می کردید از شما گم شد ﴿۹۴﴾
برای بررسی بیشتر به لینک زیر رجوع کنید
http://quranmoslems.blogspot.com/2010/01/blog-post_6196.html